• Grupa PINO
  • Prv.pl
  • Patrz.pl
  • Jpg.pl
  • Blogi.pl
  • Slajdzik.pl
  • Tujest.pl
  • Moblo.pl
  • Jak.pl
  • Logowanie
  • Rejestracja

Niepełnosprawni intelektualnie

Strony

  • Strona główna
  • Księga gości

Objawy autyzmu

  

Dziecko jest dla swoich rodziców skarbem, którego rozwój uważnie obserwują. Każdypostęp napełnia dumą a jednocześnie uspokaja, że „wszystko jest w porządku”. Czasem jednak coś w rozwoju naszej pociechy niepokoi, być może odbiega od sposobu zachowania rodzeństwa, gdy było w podobnym wieku, a może wydaje się, że pewne umiejętności dziecka zaczęły zanikać.

Nie lekceważmy takiej sytuacji, lepiej rozwiać wszelkie wątpliwości i zacząć wczesną interwencję niż później próbować „nadgonić” wciąż narastające deficyty rozwojowe. Dziecku można i trzeba skutecznie pomóc, diagnoza z zakresu całościowych zaburzeń rozwoju (autyzm dziecięcy, Zespół Aspergera) to nie wyrok, lecz wyzwanie i szansa na podjęcie skutecznych działań.

Objawy pojawiają się najczęściej w wieku 1,5 do 3 lat, najwięcej zachorowań jest wśród chłopców, ale mogą się też pojawić u dziewczynek. U nich też częściej występuje Zespół Retta. Zachowania i deficyty, które powinny zwrócić uwagę Rodziców to:

Słaby rozwój mowy– w wieku 2 lat dziecko powinno już nazywać osoby, przedmioty i czynności, z którymi ma kontakt. Pojawiają się już wypowiedzi dwuwyrazowe, choć często jeszcze bez odmiany. Dziecko używa zdrobnień. Rozumie proste zdania, polecenia i wykonuje je. Mówi o sobie „ja”. Potrafi wskazywać i nazwać znane przedmioty, osoby, zwierzęta na obrazkach. Jego umiejętności językowe i zasób słów szybko się rozwijają. Trudności w użyciu języka nie są przez dziecko rekompensowane za pomocą gestów– wskazywania, papa, kiwanie głową itd. Brak uwspólnienia uwagi– dziecko nie patrzy na przedmiot, który pokazujemy, nie ma też potrzeby przynoszenia zabawek czy innych „skarbów” rodzicom Osłabiony kontakt wzrokowy– dziecko nie patrzy w oczy, czasem jego spojrzenie jest niepokojące – zbyt „obojętne’, jakby niezogniskowane na osobie lub zbyt „wpatrujące”, jakby nie patrzyło na osobę, tylko na przykład na swoje odbicie w tęczówce. Dziecko bawi się zabawkami w sposób niepokojący, niezgodnie z ich funkcją- wącha je, stuka nimi, szereguje, przesuwa przed oczami. W tym wieku dziecko powinno już rozwijać zabawę tematyczną naśladując dorosłych i odtwarzając swoje przeżycia, np. badanie i pielęgnacja lali, jazda autem. Może się też bawić konstrukcyjnie- budować most czy wieżę z kilku klocków. Dziecko preferuje zabawę samotną i złości się bądź nie zwraca uwagi, gdy chcemy dołączyć. Nie odpowiada na uśmiech, nie inicjuje zabaw z opiekunem.

Zaburzeniom ze spektrum autyzmu towarzyszą zaburzenia integracji sensorycznej, co oznacza, że zmysły dziecka nie potrafią ze sobą współpracować i przetwarzać w sposób prawidłowy informacji, które do nich docierają. Zaniepokoić rodziców mogą m. in.:

ograniczone preferencje żywieniowe- dziecko chce jeść stale ten sam zasób
pokarmów, na przykład tylko słone pokarmy lub tylko w postaci „papek”, niechęć do ubrań z określonego materiału lub w ogólnie ubrań, dziecko nie przepada za przytulaniem lub przeciwnie: podchodzi do każdego, znienacka, i mocno go ściska bądź też samo uwielbia być bardzo mocno przytulane, niechęć do określonych dźwięków, hałasu, bycia w tłumie wpatrywanie się np. w wirującą pralkę, światła.
15 marca 2019   Dodaj komentarz
Do tej pory nie pojawił się jeszcze żaden komentarz. Ale Ty możesz to zmienić ;)

Dodaj komentarz

Olga26 | Blogi